BUNALDIM YETİŞ GARDAŞ

       

.

Üç buçuk milyon Türk’üz, ocağa ateş düştü

Seyredin Müslümanlar; Hamus-Hama yanıyor.

Göğsümde delik açan, zalimce Esat coştu

Özümden akan kana; zevkle ekmek banıyor.

Kedi eti ödüldür, bir günkü emeğimiz

Günlerce açız dostlar; fareler yemeğimiz.

Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş!

Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş!

Bayırbucak yerle bir, bombalandı daha dün

Balalarım nefessiz, canlı canlı gömüldü.

Buna can mı dayanır? Yüzüme doğmuyor gün

Dostlara bağladığım umutlarım yamuldu.

İnsanlık utanmıyor ar damarı çatladı

Ülkemdeki iç savaş, zulmü beşe katladı.

Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş!

Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş!

Sizinle konuştuğum, dilimi yasaklayıp

Soyları Türkmen diye meydanlarda astılar.

Dış dünyaya açılan sesimi kısıklayıp

Acımadan üstüme, böcek diye bastılar.

Tutsaklık küflü hançer, yüreğime batıyor

Ölüme ramak kaldım, nabzım zar-zor atıyor.

Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş!

Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş!

Yetiş ki ciğerime; ciğerinden nefes ver

Tekrar senin yanında, başım dikçe durayım.

Albayrağın yanında, Gökbayrağa kanat ger

Palazlanıp düşmana, tüm gücümle vurayım.

Sağ başımda babamdır, nefessiz yerde yatan

Bizler şehit düşsek de; yaşasın Eziz Vatan!

Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş!

Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş!

İsmail Süklüm

Edebiyat Defteri

.