Yapılanı duyarım, elim varmaz yazmaya.
Ağlanacak halimiz, ağlamam, ağlayamam.
Müslüman’sa bir tek Türk, yeter ordu
bozmaya.
Kara bana yakışmaz, bağlamam,
bağlayamam.
Yüreğimi yoklarım, Uygur’un kanı akar.
Çeçenya’da sümbülde, kokla şehidim
kokar.
Musul, Kerkük bekliyor, Karabağ mahzun
bakar.
Ululemri beklerim, çağlamam, çağlayamam.
Çin zulmüyle boğuyor, doğu Türkistan
tutsak.
Gölgemizden korkardı, surlar der biz
unutsak.
Türk dünyası kurulmuş, kalkıp el ele
tutsak.
İmkânsızım imkânı, sağlamam, sağlayamam.
Ben ki! Anadolu’da, ölümü öldürmüşüm.
Zalimin önünde sur, mazlumu güldürmüşüm.
Şahadet arzusuyla, yüreği doldurmuşum.
İçim yanar içini, dağlamam, dağlayamam.
Kardeşi esir olan, hürriyeti yaşamaz.
İmanda zayıflayan, dorukları aşamaz.
Ölümü korkutmayan, bentlerini aşamaz.
Geçmiş ile gönlümü eğlemem, eğleyemem.
Hangi yöne bakarsam, dost görünür
düşmanlar.
Ortadoğu kan ağlar, ihanete pişmanlar.
Çin’i, Rus’u, Coni’si, bilsinler ki
şişmanlar.
Bu çağlayan coşacak, bağlamam,
bağlayamam.
Sur üstüne sur yapsan, geleceğiz
bilesin.
Batan güneş doğacak, gözlerini silesin.
Müslüman’san ve Türk’sen, onlar için
çilesin.
Kalender’im aczimi, söylemem,
söyleyemem.
23. Şubat 2019
Haşim Kalender
Kalan Ne Der Kalender kitabımdan