BUNALDIM YETİŞ GARDAŞ

       
.

Üç buçuk milyon Türk’üz, ocağa ateş düştü
Seyredin Müslümanlar; Hamus-Hama yanıyor.
Göğsümde delik açan, zalimce Esat coştu
Özümden akan kana; zevkle ekmek banıyor.
Kedi eti ödüldür, bir günkü emeğimiz
Günlerce açız dostlar; fareler yemeğimiz.
Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş!
Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş!


Bayırbucak yerle bir, bombalandı daha dün
Balalarım nefessiz, canlı canlı gömüldü.
Buna can mı dayanır? Yüzüme doğmuyor gün
Dostlara bağladığım umutlarım yamuldu.
İnsanlık utanmıyor ar damarı çatladı
Ülkemdeki iç savaş, zulmü beşe katladı.
Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş!
Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş!

Sizinle konuştuğum, dilimi yasaklayıp
Soyları Türkmen diye meydanlarda astılar.
Dış dünyaya açılan sesimi kısıklayıp
Acımadan üstüme, böcek diye bastılar.
Tutsaklık küflü hançer, yüreğime batıyor
Ölüme ramak kaldım, nabzım zar-zor atıyor.
Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş!
Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş!

Yetiş ki ciğerime; ciğerinden nefes ver
Tekrar senin yanında, başım dikçe durayım.
Albayrağın yanında, Gökbayrağa kanat ger
Palazlanıp düşmana, tüm gücümle vurayım.
Sağ başımda babamdır, nefessiz yerde yatan
Bizler şehit düşsek de; yaşasın Eziz Vatan!
Şu dünyada kimsem yok; derdimi dinle sırdaş!
Aynı kanı taşırız; bunaldım yetiş Gardaş!

İsmail Süklüm


.