Gece uzun… Hava soğuk… Ay yarım…
Bayrağa sarılmış Mehmet… Yâr diye…
Şiir yazar, destan düzer ağlarım
Gün doğusu şehitlerim var diye…
Gene operasyon varmış sabaha
Katiller Kandil’den inmemiş daha
Secde edip elim açtım Allah’a
Yollarını kapatmasın kar diye…
Hain, pusu kurmuş gurbet kuşuna
Döşemiş bombayı yolun başına
Bakmamışlar o gencecik yaşına
Özerk olsun Cizre, Şırnak, Sur diye…
Kınalı kuzular bedel ödüyor
Toprak ana dertli… Feryat ediyor:
“Doydum!” diyor, “Yeter!” diyor, “Dur!”
diyor
Bunca cana kucacığım dar diye…
Tanrı’m niye bitmez milletin yası?
Her gün bağrın döver şehit anası…
Düşman gani… Var mı başka manası…
Dünya kavilleşmiş: “Türk’e vur!”
diye…
Her gün gökte yıldız gibi kayarlar
Bayrak bayrak musallaya koyarlar
Bitmez Anadolu… Bir bir sayarlar:
Konya, Maraş, Antep, Niğde, Bor
diye…
Fidan düşer… “Süper güçler” sevinir
Kuklaları… Maşaları övünür
Yetmiş milyon ağıt eder, dövünür
Bu acıya dayanması zor diye…
Hele bir bak yerde yatan yaprağa
Daha yemyeşilken düşmüş toprağa
Mesaj olmuş Ada’daki hortlağa
“Vatanım da Bayrağım da bir!” diye…
Güney Doğu Yemen oldu… Huş oldu…
Mehmet’imin azmi yalçın taş oldu
Sonsuzluğa kanatlanan kuş oldu
Uçtu gitti… Uçmağına pır diye…
Ahmet KÖKEN
.