MEN DÜNYANI BİLMEYİM

Seyran Süleyman

MEN DÜNYANI BİLMEYİM

Men dünyanı bilmeyim,
Dünya meni bilmey.
Yalısına çıqarıp,
Nazarıma ilmey.


Sersem kibi adaĢam,
Doğru, tüzgün yolda.
Ğam çoqlaĢa yük olıp,
Ümüt söne horda.

Soñ ğayrıdan tutaĢa,
Meni ögge itey:
“Soñ nefeskece yaĢa!”, –
Dep küç bermek istey.

Men dünyanı bilmeyim,
Dünya meni bilmey.
Gece kündüzden qaçıp,
Yaqın bile kelmey.

Yanıp söngen ay nuru,
Acep, neler duya?
Nurunı em doğura,
Em öldüre dünya.


MİLLİY AVA

Ortalıqta birev
Çalsa milliy avalar
Unutıla eken
Elem, dert ve davalar.

Belli ola bilem
Belki bir çoq saada
Tek çalğıcı kibi
Men çalalmam sanada.

Diñlemekçün doğdım
ġükür olsun buña da.
Milliy ava – deva,
Er bir ğamdan dünyada.

2006 s. iyün 4


QADINLARĞA BAĞIŞLAV
 Qadın eli aylandıra seyyareni,
Qaysı erkek sevmez ana ve yareni?
Kerek degil qadın içün qurban çalmaq,
Yeter efkâr basqanda göñlüni almaq.

Nazik endam, qara qaĢlar, elâ közler,
Elden qaçırmayıq bu baylıqnı bizler.
Ğaflet qalsaq duĢman bizni qarğar, yüzler,
Alıp qaçar tatar qızın, qalmaz izler.

Yılda bir kere ola mevsim-i baar,
Baarni baar etken – qadın ve qızlar.
Kimge dalfes yaraĢa, kimge fırlanta,
Kimi paynözü yüre, kimde – qoranta.

Eskiden qalğan adet – ellerin öpmek,
Eki Ģey muqaddestir – qadın ve ötmek.
Alemdeki eyilik – qadınnıñ iĢi,
Qadın-qızlar olmasa, niĢler er kiĢi?!

TaĢıy yürek astında balanı qadın,
Ana qartayğan soñra kim çeker qaydın?
Barıp da, qadınlar, biz muğaytsaq eger,
Bizni bağıĢlañız, bağıĢlañız sizler.

Aylansın seyyare, aylansın toqtamay,
Dünyalar turğance tursun qadın-apay!

2004 s. mart